biureta
biureta (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) chem. sprzęt laboratoryjny o kształcie (zazwyczaj) długiej i cienkiej rurki szklanej, z precyzyjną skalą objętości, który jest od dołu zakończony kranikiem i precyzyjnie wykonanym „dzióbkiem”, używany w chemicznej analizie objętościowej do odmierzania roztworów[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik biureta biurety dopełniacz biurety biuret celownik biurecie biuretom biernik biuretę biurety narzędnik biuretą biuretami miejscownik biurecie biuretach wołacz biureto biurety
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) sprzęt, przyrząd laboratoryjny
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) burette
- baskijski: (1.1) bureta
- czeski: (1.1) byreta ż
- francuski: (1.1) burette ż
- hiszpański: (1.1) bureta ż
- niemiecki: (1.1) Bürette ż
- rosyjski: (1.1) бюретка ż
- słowacki: (1.1) byreta ż
- źródła:
