biesiadny

biesiadny (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z biesiadą, dotyczący biesiady

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	biesiadny		biesiadna	biesiadne	biesiadni	biesiadne
dopełniacz	biesiadnego		biesiadnej	biesiadnego	biesiadnych
celownik	biesiadnemu		biesiadnej	biesiadnemu	biesiadnym
biernik	biesiadnego	biesiadny	biesiadną	biesiadne	biesiadnych	biesiadne
narzędnik	biesiadnym		biesiadną	biesiadnym	biesiadnymi
miejscownik	biesiadnym		biesiadnej	biesiadnym	biesiadnych
wołacz	biesiadny		biesiadna	biesiadne	biesiadni	biesiadne
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) stół biesiadny • kapela / muzyka / piosenka / grupa biesiadna • muzyk biesiadny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. biesiada ż, biesiadniczka ż, biesiadnik mos, biesiadowanie n

czas. biesiadować

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) бяседны
• niemiecki: (1.1) Festmahls-, Fest-

źródła: