bieluteńki
bieluteńki (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌbʲjɛluˈtɛ̃ɲci], AS: [bʹi ̯elutẽńḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik bieluteńki bieluteńka bieluteńkie bieluteńcy bieluteńkie dopełniacz bieluteńkiego bieluteńkiej bieluteńkiego bieluteńkich celownik bieluteńkiemu bieluteńkiej bieluteńkiemu bieluteńkim biernik bieluteńkiego bieluteńki bieluteńką bieluteńkie bieluteńkich bieluteńkie narzędnik bieluteńkim bieluteńką bieluteńkim bieluteńkimi miejscownik bieluteńkim bieluteńkiej bieluteńkim bieluteńkich wołacz bieluteńki bieluteńka bieluteńkie bieluteńcy bieluteńkie
- przykłady:
- (1.1) Błękitne niebo i lśniące na horyzoncie bieluteńkie tatrzańskie szczyty[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) бялюсенькі
- wilamowski: (1.1) waejsusik
- źródła:
- ↑ JERZY TAWŁOWICZ, Rozmowa podsłuchana na szlaku, „Dziennik Polski”, 07/02/2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.