bielaczek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bielaczek (język polski)[edytuj]

tracz bielaczek (1.1)
wymowa:
IPA[bʲjɛˈlaʧ̑ɛk], AS[bʹi ̯elaček], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ornit. Mergus albellus[1], tracz bielaczek, gatunek z rodziny kaczkowatych; zob. też bielaczek w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Widzę nurkujące co chwilę tracze nurogęsi, tracze długodziobe i bielaczki[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) tracz bielaczek
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) tracz
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Mergus albellus” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. JACEK TYBLEWSKI, Dziennik Polski, 18/02/2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.