biednik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

biednik (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) st.pol. biedak, człowiek ubogi[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: biedak
źródła:
  1. Juliusz Zborowski, Z dziejów języka nowopolskiego, „Język Polski” nr 7/1913, s. 202.