białogardzki
białogardzki (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) dotyczący Białogardu, związany z Białogardem[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik białogardzki białogardzka białogardzkie białogardzcy białogardzkie dopełniacz białogardzkiego białogardzkiej białogardzkiego białogardzkich celownik białogardzkiemu białogardzkiej białogardzkiemu białogardzkim biernik białogardzkiego białogardzki białogardzką białogardzkie białogardzkich białogardzkie narzędnik białogardzkim białogardzką białogardzkim białogardzkimi miejscownik białogardzkim białogardzkiej białogardzkim białogardzkich wołacz białogardzki białogardzka białogardzkie białogardzcy białogardzkie nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) O słynnych w całej Polsce białogardzkich przemytnikach papierosów znowu jest głośno[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Białogard m, białogardzianin m, białogardzianka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „białogardzki” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Głos Koszaliński, nr z 25.01.2003 r., Koszalin, 2003 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
