bezskuteczność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bezskuteczność (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co bezskuteczne
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
(1.1) bezskuteczność + D.
kolokacje:
(1.1) bezskuteczność starań / zabiegów / poszukiwań • bezskuteczność czynności prawnej / egzekucji / wypowiedzenia umowy
synonimy:
(1.1) nieskuteczność, daremność, bezcelowość, bezowocność
antonimy:
(1.1) skuteczność
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. bezskuteczny
przysł. bezskutecznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. bezskuteczny + -ość
uwagi:
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bezskuteczność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.