beznamiętność

beznamiętność (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbɛznãˈmʲjɛ̃ntnɔɕt͡ɕ], AS: [beznãmʹi ̯ẽntność], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.• i → j  ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, kto lub co jest beznamiętne; obojętność, apatia

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	beznamiętność
dopełniacz	beznamiętności
celownik	beznamiętności
biernik	beznamiętność
narzędnik	beznamiętnością
miejscownik	beznamiętności
wołacz	beznamiętności

przykłady:

(1.1) Beznamiętność, z jaką lekarz mówił o pacjencie i jego cierpieniu, zadziwiła słuchających go studentów medycyny.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bezemocjonalność, obojętność, chłód, opanowanie, apatia

antonimy:

(1.1) zaangażowanie, podniecenie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. beznamiętny

przysł. beznamiętnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. bez + namiętność

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) impassiveness, emotionlessness, indifference, stoicism, insensibility
• francuski: (1.1) insensibilité
• włoski: (1.1) insensibilità, indifferenza

źródła: