beznadzieja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

beznadzieja (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌbɛznaˈʥ̑ɛ̇ja], AS[beznaʒ́ėi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) stan desperacji, utraty nadziei, rozpacz
(1.2) pot. coś kiepskiego, beznadziejnego, bez wartości lub nie zapowiadającego się dobrze
odmiana:
(1.1-2)[1]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) desperacja, rozpacz, melancholia, boleść, smutek, żal
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nadzieja ż, beznadziejność ż
przym. beznadziejny
przysł. beznadziejnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. bez- + nadzieja
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „beznadzieja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.