bezkres

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bezkres (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. rozległa przestrzeń sprawiająca wrażenie braku granic
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ponad głową rozpościerał się bezkres błękitnego nieba, którego nie mąciła ani jedna chmurka[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bezkresność ż
przym. bezkresny
przysł. bezkreśnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. bez + kresu
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Sarwa, Strzyga, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.