bezeugen

bezeugen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [bəˈʦɔɪ̯ɡn̩] IPA: /bəˈtsoygən/

​ ​

znaczenia:

czasownik słaby, nierozdzielnie złożony

(1.1) zaświadczać, zaświadczyć

odmiana:

(1.1) bezeug|en (bezeugt), bezeugte, bezeugt (haben)

przykłady:

(1.1) Er hat damit nichts zu tun, ich kann das bezeugen. → On nie ma z tym nic wspólnego, mogę to zaświadczyć.

składnia:

kolokacje:

(1.1) unter Eid bezeugen

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bezeugung ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: zeugen • bezeugen • erzeugen

źródła: