Przejdź do zawartości

bezdźwięczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bezdźwięczny (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nie wydający dźwięku (głosu)
(1.2) nie dający się usłyszeć
(1.3) jęz. o spółgłoskach: taka, przy wymawianiu której nie drżą więzadła głosowe
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.3) Przy spółgłoskach dźwięcznychb, g, d itd.drgają wiązadła głosowe; przy bezdźwięcznych z koleit, p, k itp.nie drgają[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) niemy, bezgłośny, atoniczny
(1.2) niesłyszalny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dźwięczność ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. bez- + dźwięczny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: