bezbronny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bezbronny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[bɛzˈbrɔ̃nːɨ], AS[bezbrõ•ny], zjawiska fonetyczne: nazal.gemin. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nie mający broni i możliwości obrony, obronienia się
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ciałem detektywa wstrząsnął lekki dreszcz. Ktoś buszował w apartamencie, podczas gdy on był praktycznie bezbronny[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bezbronność ż
przysł. bezbronnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. bez + broń
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Witold Jabłoński, Dzieci nocy, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.