betlejemczyk

betlejemczyk (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Betlejem

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	betlejemczyk	betlejemczycy
dopełniacz	betlejemczyka	betlejemczyków
celownik	betlejemczykowi	betlejemczykom
biernik	betlejemczyka	betlejemczyków
narzędnik	betlejemczykiem	betlejemczykami
miejscownik	betlejemczyku	betlejemczykach
wołacz	betlejemczyku	betlejemczycy

przykłady:

(1.1) Ahmed spotkał starszego betlejemczyka przed meczetem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) betlejemita

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) mieszkaniec

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. betlejemita m, Betlejem n, betlejka ż

forma żeńska betlejemitka ż, betlejemka ż

przym. betlejemski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Betlejem + -czyk < łac. Bethlehem < gr. Βηθλεέμ < hebr. בית לחם (bêṯ leḥem)

uwagi:

(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą.

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: betlejemita

źródła: