besiedeln

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

besiedeln (język niemiecki)[edytuj]

wymowa:
IPA[bəˈziːdl̩n]
?/i
znaczenia:

czasownik słaby, nierozdzielnie złożony

(1.1) zasiedlać, zasiedlić
odmiana:
(1.1)[1] besiedeln (besiedelt), besiedelte, besiedelt (haben)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Besiedeln ż, Besiedlung ż, Besiedelung ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: siedelnansiedelnaufsiedelnaussiedelnbesiedelnumsiedelnübersiedelnzersiedeln
źródła: