benefaktor

benefaktor (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbɛ̃nɛˈfaktɔr], AS: [bẽnefaktor], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. dobroczyńca, fundator

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. benefaktorski

związki frazeologiczne:

etymologia:

p.łac. benefactor 'dobroczyńca'; z łac. benefacere 'czynić dobrze'; łac. bene 'dobrze' + łac. facere 'robić, czynić'

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) benefactor
• hiszpański: (1.1) benefactor, bienhechor

źródła: