benedyktyn

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

benedyktyn (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˌbɛ̃nɛˈdɨktɨ̃n], AS: [bẽnedyktỹn], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. członek zakonu założonego przez świętego Benedykta z Nursji

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) spoż. likier korzenno-ziołowy
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbenedyktynbenedyktyni
dopełniaczbenedyktynabenedyktynów
celownikbenedyktynowibenedyktynom
biernikbenedyktynabenedyktynów
narzędnikbenedyktynembenedyktynami
miejscownikbenedyktyniebenedyktynach
wołaczbenedyktyniebenedyktyni
depr. M. i W. lm: (te) benedyktyny
(2.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbenedyktynbenedyktyny
dopełniaczbenedyktynabenedyktynów
celownikbenedyktynowibenedyktynom
biernikbenedyktynabenedyktyny
narzędnikbenedyktynembenedyktynami
miejscownikbenedyktyniebenedyktynach
wołaczbenedyktyniebenedyktyny
przykłady:
(1.1) Do benedyktynów wstąpił jesienią 1966 roku.
(2.1) Czy reflektowałbyś na kieliszeczek benedyktyna?
składnia:
kolokacje:
(1.1) klasztor / opactwo benedyktynów
(2.1) butelka / kieliszek benedyktyna
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) mnich, zakonnik
(2.1) likier
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Benedykt mos, benedyktyńskość ż
forma żeńska benedyktynka ż
przym. pobenedyktyński, benedyktyński
przysł. benedyktyńsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. Benedykt + -yn
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=benedyktyn&oldid=8020292”