benedico

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

benedico (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) chwalić, mówić dobrze o kimś[1]
(1.2) p.łac. łac.kośc. błogosławić[1]
odmiana:
(1.1-2) benedīcō, benedīcere, benedīxī, benedictum (koniugacja III)
przykłady:
(1.2) Benedictus, qui venit in nomine Domini![2] → Błogosławiony, który przychodzi w imię Pana!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) laudō
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Benedictus m, benedictiō ż
przym. benedictus
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. bene + dīcō
uwagi:
W łacinie klasycznej zapisywane rozdzielnie: bene dico[1].
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „benedico” w: Charlton T. Lewis i Charles Short, A Latin Dictionary, 1879.
  2. ↑ Mt 21:9; przykład z Wulgaty.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=benedico&oldid=8059518”