belackare

belackare (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) obmówca, oszczerca, potwarca

(1.2) krytyk, krytykant

odmiana:

(1) lp en belackare, belackaren; lm belackare, belackarna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) baktalare, smädare, bakdantare

(1.2) kritiker

antonimy:

(1.1) beundrare

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. belacka

związki frazeologiczne:

etymologia:

szw. belacka + -are → obmawiać + …tworzy rzeczownik

uwagi:

nie mylić z: bejakare → ten, kto aprobuje

źródła: