beendigen

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

beendigen (język niemiecki)[edytuj]

wymowa:
IPA[bəˈʔɛndɪɡn̩]
?/i ?/i
znaczenia:

czasownik słaby, nierozdzielnie złożony

(1.1) kończyć, skończyć, zakończyć, kłaść kres, położyć kres
odmiana:
(1.1)[1] beendig|en (beendigt), beendigte, beendigt (haben)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) beenden
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Beendigung ż
czas. beenden
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: endigenbeendigen
źródła: