beeilen

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

beeilen (język niemiecki)[edytuj]

wymowa:
IPA[bəˈʔaɪ̯lən] IPA[bəˈʔaɪ̯ltə] IPA[bəˈʔaɪ̯lt]
?/i ?/i
znaczenia:

czasownik słaby, nierozdzielnie złożony, zwrotny

(1.1) spieszyć się, pospieszyć się
(1.2) spieszyć, pospieszyć, nie zwlekać
odmiana:
(1.1-2)[1] beeilen, beeilte, beeilt (haben)
przykłady:
(1.1) Beeilt euch!Pospieszcie się!
(1.2) Er beeilte sich, ihr zu helfen. → (On) pospieszył jej pomóc.
składnia:
(1.1-2) sich beeilen
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Beeilen n, Beeilung ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. be- + eilen
uwagi:
zobacz też: eilenbeeilendahineilendavoneilendurcheilenereilenforteilenherbeieilenhereilenheruntereilenhineilennacheilenvoraneilenvorauseilenvorübereilenzurückeilen
źródła: