bechamel

bechamel (język duński)

en lasagne med bechamel (1.1) på

wymowa:

IPA: [beɕaˈmεl]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) kulin. beszamel, sos beszamelowy

odmiana:

(1.1) (en) bechamel, bechamelen, blm

przykłady:

(1.1) Jeg kom for meget muskatnød i bechamelen og ødelagde det hele. → Dodałam za dużo gałki muszkatołowej do beszamelu i wszystko zepsułam.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bechamelsauce, bechamelsovs

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. béchamel

uwagi:

źródła: