bayraktar

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bayraktar (język turecki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) chorąży[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bayrak, bayrakçı
związki frazeologiczne:
etymologia:
tur. bayrak → chorągiew, flaga, sztandar + pers. دار (dār) → mający, trzymający[2]
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Lucyna Antonowicz-Bauer, Aleksander Dubiński, Słownik turecko-polski polsko-turecki, Wiedza Powszechna, Warszawa 1983, ISBN 83-214-0062-0, s. 39.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bayraktar” w: Güncel Türkçe Sözlük, Türk Dil Kurumu, Ankara.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=bayraktar&oldid=7896193”