barłóg

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

barłóg (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) posp. nędzne, nieporządne posłanie
(1.2) pejor. pot. bałagan
(1.3) łow. dzienne legowisko niedźwiedzia lub dzika
(1.4) naturalna podściółka w lesie
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Znajdował go zazwyczaj pijaniuteńkiego w jakimś barłogu równych mu frantów albo wyciągał za bujną czuprynę z łóżka przygodnej uwodzicielki[1].
(1.3) Jesienią niedźwiedzie przygotowują barłóg na zimowanie.
składnia:
kolokacje:
(1.1) leżeć w barłogu / na barłogu
synonimy:
(1.2) bajzel, burdel, nieporządek, pierdolnik, syf
antonimy:
(1.2) porządek
hiperonimy:
(1.1) posłanie
(1.3) legowisko
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. barłożyć się
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *bŕ̥logъlegowisko dzikich zwierząt, nora[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stefan Żeromski: Charitas
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „barłóg” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.