Przejdź do zawartości

bandoneon

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bandoneon (język polski)

[edytuj]
bandoneon (1.1)
wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) muz. rodzaj instrumentu muzycznego z grupy aerofonów; zob. też bandoneon w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbandoneonbandoneony
dopełniaczbandoneonubandoneonów
celownikbandoneonowibandoneonom
biernikbandoneonbandoneony
narzędnikbandoneonembandoneonami
miejscownikbandoneoniebandoneonach
wołaczbandoneoniebandoneony
przykłady:
(1.1) Pierwotnie na bandoneonie miano wykonywać repertuar kościelny.
(1.1) Pierwsze bandoneony powstały w Niemczech.
składnia:
kolokacje:
(1.1) grać na bandoneonie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) instrument
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=bandoneon&oldid=7917200”