Przejdź do zawartości

bakłażan

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: baklažaan baklažán

bakłażan (język polski)

[edytuj]
bakłażan (1.1)
bakłażan (2.1)
różne bakłażany (2.1)
wymowa:
, IPA: [bakˈwaʒãn], AS: [baku̯ažãn], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. roln. roślina jednoroczna z gatunku psianka podłużna Solanum melongena L.[1], o jadalnych owocach; zob. też bakłażan w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

(2.1) spoż. warzywo, będące podłużnym, zwykle fioletowoczarnym owocem bakłażana (1.1)
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) W ogrodzie wyrosły nam dorodne bakłażany.
(2.1) Na obiad jedliśmy zapiekankę z bakłażanami.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) psianka podłużna, oberżyna, jajko krzewiaste
(2.1) gruszka miłosna, oberżyna, bakman; reg. bałtarzan[2]
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) roślina
(2.1) warzywo, jarzyna
hiponimy:
holonimy:
(2.1) musaka, melizanosalata, baba ganoush, ajwar, ratatouille, papucaki
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bakłażanówka ż
zdrobn. bakłażanek m
przym. bakłażanowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
ros. баклажан (bakłażan)[3][4] < tur. patlıcan < pers. بادنجان (bādenǧān)[5][6]
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Solanum melongena” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. Maria Ochorowicz-Monatowa, Uniwersalna książka kucharska, Lwów 1926, s. 458n.
  3. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bakłażan” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  5. Hasło „баклажан” w: Макс Фасмер, Этимологический словарь русского языка, tłum. О. Н. Трубачев, t. 1, Прогресс, Moskwa 1964–1973 (1986–1987), s. 110.
  6. Maciej E. Halbański, Leksykon sztuki kulinarnej, wydanie III, Wydawnictwo „Watra”, Warszawa 1987, s. 16.