bajdała

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bajdała (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. pot. osoba która lubi bajdurzyć, bajać
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Już ta bandura mówi wciąż o pogodzie klita bajdała o urodzajach i lepszych czasach, nowiniarz łże coś świeżego o teatrze lub uroczystościach publicznych resztę, dokończa łgarz.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bajarz, bajduła, bajdziarz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bajdziara ż, bajdurzenie n, bajdziarka ż, bajduła m, bajdziarz m, bajdura ż, bajda ż, bajdziarstwo n
czas. bajdziurzyć, bajdurzyć ndk., zbajdurzyć dk.
przym. bajdziarski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bajarz
źródła:
  1. Józef Symeon Bogucki „Wizerunki społeczeństwa warszawskiego. Szkice obyczajowe”, nakładem autora, Warszawa 1844, s. 80