baczmag
baczmag (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) daw. obuw. skórzany but turecki ze ściętą ukośnie z tyłu cholewą, trzewik na płaskiej podeszwie, w Polsce obuwie popularne w XVII wieku[1][2][3][4]; zob. też baczmagi w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik baczmag baczmagi dopełniacz baczmaga baczmagów celownik baczmagowi baczmagom biernik baczmag baczmagi narzędnik baczmagiem baczmagami miejscownik baczmagu baczmagach wołacz baczmagu baczmagi
- przykłady:
- (1.1) Nie boso, lecz zruciwszy zdeptane baczmagi,
W samych mesztach dla swoich meczetów powagi
Bez broni na znak skruchy Turcy do nich kroczą,
Choć we krwi ludzkiej ręce po łokcie ubroczą[5].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) but
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- 1 2 Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, t. 1 (A-J), Wyd. HPS/Rzeczpospolita, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60688-75-5, s. 75.
- ↑
Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. 1, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Lwów 1854–1860, s. 42. - 1 2 Stanisław Stachowski, Słownik historyczno-etymologiczny turcyzmów w języku polskim, Księgarnia Akademicka, Kraków 2014, ISBN 978-83-7638-407-8, s. 44.
- ↑ Hasło „baczmag” w: Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, 1900–1903.
- ↑ Wacław Potocki, Chodzić, nóg nie umywszy. Na toż drugi raz, w: Moralia, Akademia Umiejętności w Krakowie, Kraków 1915.
- ↑ Maria Kozłowska, Słownik turecko-polski. Türkçe-Lehçe sözlük, eMKa, Warszawa 2006, ISBN 978-83-923825-0-8.
