babă

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: Babababababbababàbabãbába

babă (język połabski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) babka, babcia[1][2][3]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bopkă ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
odziedziczone z prasł. *baba
uwagi:
war. bobă, bobo
źródła:
  1. Hasło „babə” w: Tadeusz Lehr-Spławiński, Kazimierz Polański, Słownik etymologiczny języka Drzewian połabskich, t. 1: A — Ďüzd, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław – Warszawa – Kraków 1962, s. 22.
  2. Hasło „babă” w: Kazimierz Polański, James Allen Sehnert, Polabian-English Dictionary, Mouton & Co., Haga – Paryż 1967, s. 35.
  3. Hasło „Baba” w: Reinhold Olesch, Thesaurus Linguae Dravaenopolabicae, t. 1: A – O, Böhlau Verlag, Kolonia, Wiedeń 1983, ISBN 3-412-00683-1, s. 10.

babă (język rumuński)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈba.bə]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) baba[1]
(1.2) staruszka[1]
odmiana:
(1.1-2) lp babă; lm babe
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. băbesc
związki frazeologiczne:
etymologia:
zapożyczenie z języków słowiańskich, por. scs. баба, bułg. баба, serb. баба, ros. баба, pol. baba[2]
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1984, ISBN 83-214-0310-7.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 122.