błotnica

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

błotnica (język polski)[edytuj]

błotnica (1.1)
wymowa:
IPA[bwɔtʲˈɲiʦ̑a], AS[bu̯otʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. ornit. uszatka błotna
(1.2) st.pol. geol. ruda błotna[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. błoto n, błotko n
przym. błotny, błotnisty
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 321.