błaźnić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
(Przekierowano z błaźnić się)

błaźnić (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˈbwaʑɲiʨ̑], AS[bu̯aźńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik

(1.1) st.pol. oszukiwać
(1.2) st.pol. wygłupiać się

czasownik zwrotny błaźnić się

(2.1) ośmieszać się, kompromitować się
odmiana:
(2.1)[1] koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. błaźnienie n, błazen, błazeństwo, błazenada, błaznowanie
czas. błaznować
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.