błüt

błüt (język wilamowski)

błüt (1.1)

błüt (1.1)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

błut • błu̇tt

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) biol. fizj. med. wet. krew

(1.2) posoka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. błütfergisa n, błütśwaor m. błütöem, błütöm, błütwiyśt

czas. błüta

przym. błütig, błütrut, błütrynstig,

przysł. błütig, błütrut

związki frazeologiczne:

etymologia:

śwn. bluot < swn. bluot, prazachgerm. *blōd, pragerm. *blōþą, por. jid. בלוט (blut), niem. Blut, dolnoniem. Bloot, niderl. bloed, ang. blood, duń. blod, szw. blok, got 𐌱𐌻𐍉𐌸 (blōþ)

uwagi:

(1.1) zobacz też: indeks:Wilamowski - Części ciała

źródła: