bóść

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
(Przekierowano z bóść się)
Podobna pisownia Podobna pisownia: Boscboscbośćbōšč

bóść (język polski)[edytuj]

byki się bodą (2.1)
wymowa:
?/i, IPA[buɕʨ̑], AS[buść]
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. bodnąć)

(1.1) uderzać rogami
(1.2) daw. kłuć
(1.3) przen. kłuć, boleć

czasownik zwrotny niedokonany bóść się (dk. bodnąć się)

(2.1) uderzać rogami siebie wzajemnie
odmiana:
(1.1-3) [1] koniugacja XI
(2.1) [1] koniugacja XI
przykłady:
(1.1) Jest pasterzem, więc nie raz bodło go bydło.
(1.2) Stolica wynurzała się coraz wyraziściej z sinawej oddali (…) nad (…) zbitą i zacieśnioną masą tynów, ścian, okien, dachów, bodły niebo wieże strzeliste.[2]
(1.3) Jaki taki gadał mi: Ej, panie Soplica!
Daremnie konkurujesz; dygnitarskie progi
Za wysokie na Jacka podczaszyca nogi.
Ja śmiałem się, udając, że drwiłem z magnatów
I z córek ich, i nie dbam o arystokratów;
Że jeśli bywam u nich, z przyjaźni to robię,
A za żonę nie pojmę, tylko równą sobie.
Przecie bodły mi duszę do żywca te żarty;
[3]
(2.1) Patrzyła jak tłuste tryki bodły się na polanie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bodzenie n
związki frazeologiczne:
(1.2) prawda w oczy bodziechleb ludzi bodzie
etymologia:
prasł. *bosti
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  2. Henryk Sienkiewicz, Potop
  3. Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz.