azbukownik
azbukownik (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) glosariusz staroruski i ruski[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik azbukownik azbukowniki dopełniacz azbukownika azbukowników celownik azbukownikowi azbukownikom biernik azbukownik azbukowniki narzędnik azbukownikiem azbukownikami miejscownik azbukowniku azbukownikach wołacz azbukowniku azbukowniki
- przykłady:
- (1.1) W XVI–XVII wieku pojawiły się znacznie obszerniejsze azbukowniki z alfabetycznym układem haseł, informacją o pochodzeniu wyrazów, ich tłumaczeniem bądź objaśnieniem[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- zapożyczenie z ros. азбуко́вник, ze st.rus. азъбоукъвьникъ, z cs. а҆зъбоуко́вникъ
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) azbukovnik
- białoruski: (1.1) азбуко́ўнік m
- rosyjski: (1.1) азбуко́вник m
- staroruski: (1.1) азъбоукъвьникъ m
- ukraiński: (1.1) азбуко́вники m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Lilia Citko, „U źródeł leksykografii zachodnioruskiej”. Studia Wschodniosłowiańskie, t. 12, 2012, s. 199,.