awans

awans (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈavãw̃s], AS: [avãũ̯s], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) powierzenie komuś lub objęcie wyższego stanowiska, nadanie lub otrzymanie wyższej godności

(1.2) sport. zajęcie wyższego miejsca w klasyfikacji, przejście do dalszego etapu

(1.3) zdobycie wyższej pozycji w określonej grupie

(1.4) przest. pieniądze wypłacane zaliczkowo, z góry

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	awans	awanse / awansy
dopełniacz	awansu	awansów
celownik	awansowi	awansom
biernik	awans	awanse / awansy
narzędnik	awansem	awansami
miejscownik	awansie	awansach
wołacz	awansie	awanse / awansy

przykłady:

(1.1) Awans łączy się z podwyżką.

(1.2) Zespół wywalczył awans dopiero po wygraniu barażu.

składnia:

kolokacje:

(1.2) dostać / otrzymać awans • starać się / ubiegać się o awans

(1.2) awans do ekstraligi / następnej ligi

(1.3) awans społeczny

(1.4) dać / dawać / otrzymywać / otrzymać / płacić / zapłacić awansem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. awansowanie n

zdrobn. awansik m

czas. awansować

przym. awansowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. avance

uwagi:

(1.4) Dziś tylko we frazach: dawać / otrzymywać / płacić awansem - o płatności z góry.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) promotion; (1.2) advance; (1.3) advancement
• białoruski: (1.4) аванс m
• hiszpański: (1.1) ascenso m; (1.3) clasificación ż
• koreański: (1.1) 승진
• niemiecki: (1.1) Beförderung ż; (1.2) Aufstieg m, Einstieg m, Qualifikation ż; (1.3) Aufstieg m; (1.4) awansem: im Voraus
• rosyjski: (1.1) повышение n; (1.2) продвижение n; (1.3) продвижение n; (1.4) аванс m

źródła: