autodydaktyka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

autodydaktyka (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌawtɔdɨˈdaktɨka], AS[au̯todydaktyka], zjawiska fonetyczne: u → ł akc. na 3 syl.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. pedag. inaczej: samokształcenie
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. autodydakta m
przym. autodydaktyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. auto- + dydaktyka[1]
uwagi:
(1.1) nie mylić z: autoedukacja
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: samokształcenie
źródła:
  1. Hasło „autodydaktyka” w: Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5, s. 119.