auszpik

auszpik (język polski)

auszpik (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈawʃpʲik], AS: [au̯špʹik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• u → ł 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kulin. potrawa z mięsa, warzyw lub ryby w galarecie – z żelatyny lub na bazie wywaru z kości; zob. też auszpik w Encyklopedii staropolskiej

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	auszpik	auszpiki
dopełniacz	auszpiku	auszpików
celownik	auszpikowi	auszpikom
biernik	auszpik	auszpiki
narzędnik	auszpikiem	auszpikami
miejscownik	auszpiku	auszpikach
wołacz	auszpiku	auszpiki

przykłady:

(1.1) Na przyjęciu podano indyka w auszpiku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) mięso / ryba w auszpiku

synonimy:

(1.1) galareta, tymbalik; reg. pozn. galart, trzęsionka; reg. łódz. drygle; żart. meduza

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) potrawa

hiponimy:

(1.1) zimne nóżki, chołodeć

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. dial. Auspik < niem. Aspik < franc. aspic

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) aspic
• duński: (1.1) aspic w
• francuski: (1.1) aspic m
• interlingua: (1.1) aspic
• litewski: (1.1) šaltiena ż
• niemiecki: (1.1) Aspik m/n
• norweski (bokmål): (1.1) aspik m
• norweski (nynorsk): (1.1) aspik m
• nowogrecki: (1.1) πηχτή ż
• szwedzki: (1.1) aspik w
• włoski: (1.1) aspic m

źródła: