ateusz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ateusz (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[aˈtɛwuʃ], AS[ateuš], zjawiska fonetyczne: epenteza ł 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. ateista, bezbożny
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ateista
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ateuszostwo n, ateizowanie n, zateizowanie n, ateista mos, ateistka ż, ateizm mrz, ateizacja ż, ateistyczność ż
forma żeńska ateuszka ż
czas. ateizować ndk., zateizować dk.
przym. ateistyczny, ateuszowski
przysł. ateistycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. atheus
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ateista
źródła: