asterysk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

asterysk (język polski)[edytuj]

asterysk (1.1) w czcionce Times New Roman
wymowa:
IPA[aˈstɛrɨsk], AS[asterysk] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) poligr. znak pisarski w kształcie gwiazdki (*), najczęściej pięcio- lub sześcioramiennej, umieszczany w przybliżeniu pomiędzy średnią i górną linią pisma, stosowany m.in. jako znak umowny, symbol odsyłacza do przypisu, wieloznacznik ogólny, separator tekstu oraz jako element ozdobny; zob. też asterysk w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nie powinno tu być żadnego asterysku.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gwiazdka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. astrowate nmos
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. ἀστερίσκος (asterískos) → gwiazdka[1]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks: Polski - Znaki typograficzne i interpunkcyjne
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.