Przejdź do zawartości

arianizm

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

arianizm (język polski)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) teol. hist. wczesnochrześcijańska, antytrynitarna doktryna teologiczna negująca boskość Jezusa i głosząca jego stworzenie lub zrodzenie przez Boga Ojca; zob. też arianizm w Wikipedii
(1.2) rel. hist. zob. bracia polscy
odmiana:
(1.1-2) blm[1],
przykłady:
(1.1) W Kościele wschodnim w IV w. wielkim problemem stał się arianizm[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-2) war. ariaństwo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. arianizować ndk.
rzecz. arianin mos, arianka ż
przym. ariański
związki frazeologiczne:
etymologia:
od imienia aleksandryjskiego teologa, prezbitera i poety Ariusza
uwagi:
(1.1) por. apolinaryzm
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „arianizm” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „zmie” wymawia się alternatywnie jako „zmie” albo „źmie”.
  3. Daniel Olszewski, Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.