aresztant

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

aresztant (język polski)[edytuj]

aresztant (1.1)
wymowa:
IPA[aˈrɛʃtãnt], AS[areštãnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zatrzymana w areszcie
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Jak tobie nie wstyd nawet, takiemu staremu, porządnemu aresztantowi, co już trzeci raz tu siedzi i przykładem dla innych być powinien, za łby się z frajerami wodzić! (M. Konopnicka: Onufer)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) aresztowany, zatrzymany
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. areszt mrz, aresztowanie n
forma żeńska aresztantka ż
czas. aresztować
przym. aresztancki
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Arrestant[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 27.