areopag

areopag (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌarɛˈɔpak], AS: [areopak], zjawiska fonetyczne: wygł.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. w starożytnych Atenach najwyższa rada złożona z 501 byłych archontów; zob. też areopag w Wikipedii

(1.2) książk. przen. grono osób rozstrzygających o czymś w sposób autorytatywny

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	areopag	areopagi
dopełniacz	areopagu	areopagów
celownik	areopagowi	areopagom
biernik	areopag	areopagi
narzędnik	areopagiem	areopagami
miejscownik	areopagu	areopagach
wołacz	areopagu	areopagi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) elita

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. areopagita m

przym. areopagiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. Ἄρειος πάγος (áreios págos) → wzgórze Aresa (tam obradowała rada archontów)

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) ареопаг m; (1.2) ареопаг m
• hiszpański: (1.1) Areópago m; (1.2) areópago m
• nowogrecki: (1.1) Άρειος Πάγος
• słowacki: (1.1) areopág m; (1.2) areopág m
• ukraiński: (1.1) ареопаг m

źródła: