arbitralny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

arbitralny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌarbʲiˈtralnɨ], AS[arbʹitralny], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) narzucający swoje zdanie, nielubiący sprzeciwu
(1.2) taki (np. wniosek), którego postulowana słuszność nie opiera się na pozytywnej weryfikacji przez szereg spójnych i/lub sprawdzonych kryteriów, ale na jednym kryterium, jakim jest wygłoszenie go przez konkretną osobę
(1.3) jęz. konwencjonalny, umowny, dowolny[1]; zob. też konwencjonalny charakter języka w Wikipedii
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Mówi arbitralnym tonem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) apodyktyczny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. arbitralność ż, arbiter mos
przysł. arbitralnie
przym. arbitrażowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. arbītrālis (→ rozjemczy) + pol. -ny, z kontaminacją semantyczną łac. arbītrārius (→ samowolny)[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „Arbitralny” w: Poradnia językowa PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „arbitralny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.