apokryf

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

apokryf (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[aˈpɔkrɨf], AS[apokryf] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. księga religijna, którą dany Kościół uważa za niezgodną ze swoją doktryną; zob. też apokryf w Wikipedii
(1.2) przen. utwór rzekomo autentyczny, np. podrobione dzieło wielkiego pisarza lub recenzja nieistniejącej książki
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Za apokryfy uznano pisma niepewnego pochodzenia, które nie zostały przyjęte do kanonu pism świętych.
(1.2) Apokryfy Lema to zbiór recenzji i wstępów nieistniejących książek.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pseudoepigraf
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. apokryficzny
przysł. apokryficznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. ἀπόκρυφος (apókryphos)[1]ukryty, tajemny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Leksykon religioznawczy, Wydawnictwo Współczesne, Warszawa 1998, s. 10.

apokryf (język czeski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) apokryf
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. apokryfní
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

apokryf (język duński)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɑpoˈkʁyf]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) apokryf

przymiotnik

(2.1) apokryficzny
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) apokryfisk
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. apokryfisk
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

apokryf (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) apokryf[1][2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. apokryfista m
przym. apokryfický, apokryfný
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „apokryf” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.
  2. Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 12.