antracit

antracit (język duński)

wymowa:: IPA: [antʁɑˈsid]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) geol. antracyt

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

antracit (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) geol. antracyt^[1]

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	antracit	antracity
dopełniacz	antracitu	antracitov
celownik	antracitu	antracitom
biernik	antracit	antracity
miejscownik	antracite	antracitoch
narzędnik	antracitom	antracitmi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: przym. antracitový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

↑ Hasło „antracit” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.

antracit (język węgierski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) geol. antracyt

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. antracén

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

[sssj-1] Hasło „antracit” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.

[1]