anbrechen

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

anbrechen (język niemiecki)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈanˌbʀɛçn̩] IPA[ˌbʀaːχ ˈan] IPA[ˈanɡəˌbʀɔχn̩]
?/i
znaczenia:

czasownik mocny, rozdzielnie złożony

(1.1) nadłamywać, nadłamać
(1.2) napoczynać
(1.3) książk. nastawać, nastanąć (o czasie)
odmiana:
(1.1-2)[1] anbrech|en (bricht an), brach an, angebrochen (haben)[2]
(1.3)[1] anbrech|en (bricht an), brach an, angebrochen (sein)[2]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Anbruch m
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: brechenabbrechenanbrechenaufbrechenausbrechenauseinanderbrechendurchbrecheneinbrechenentzweibrechenerbrechenhereinbrechenherausbrechenherunterbrechenhervorbrechenlosbrechenniederbrechenradbrechenumbrechenunterbrechenverbrechenwegbrechenzusammenbrechen
źródła: