aliści
aliści (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
spójnik
- (1.1) przest. …przyłączający zdanie współrzędne, którego treść jest sprzeczna z tym, co można zrozumieć z wcześniejszego wypowiedzenia
- (1.2) st.pol. …służący do tworzenia konstrukcji, w których zdanie za spójnikiem opisuje czynność, która nastąpiła, ponieważ odbyła się czynność opisana w zdaniu przed spójnikiem[1]
- (1.3) st.pol. …pokreślający następstwo czasowe wprowadzanego wypowiedzenia
partykuła
- (2.1) przest. …wprowadzająca wypowiedzenie, podkreślająca zmianę sytuacji i zaskoczenie nią spowodowane
- przykłady:
- (1.1) — Gorąco dziś — zwrócił się Korowiow do młodziutkiej rumianolicej sprzedawczyni, aliści nie udzieliła mu ona żadnej odpowiedzi[2].
- (2.1) Aliści Deschamps szarpnął się niecierpliwie i odrzekł: — Ani myśli! Trzydziestu kroków zboczyć nam nie wolno!…[3]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) ale, a jednak, mimo to, jednak, jednakowoż; przest. atoli
- (1.2) więc, oto
- (1.3) a wnet, a zatem
- (2.1) oto, a oto, a tu
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „aliści” w: Słownik polszczyzny XVI wieku. Edycja internetowa, Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 2010–, ISBN 978-83-65573-85-8. - ↑ Michaił Bułhakow, Mistrz i Małgorzata, Irena Lewandowska, Witold Dąbrowski (tłum.), cz. 2.
- ↑ Wacław Gąsiorowski, Huragan, 1902, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
