afirmacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

afirmacja (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˌafʲirˈmaʦ̑ʲja], AS[afʹirmacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) potwierdzenie, utwierdzenie, akceptacja
(1.2) uznanie czegoś za dobre, słuszne
odmiana:
(1.1-2)[1]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) aprobata
antonimy:
(1.1) negacja
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. afirmatywa ż, afirmant m, afirmowanie n, afirmatysta mos
czas. afirmować ndk.
przym. afirmatywny, afirmacyjny
przysł. afirmatywnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. affirmatio - potwierdzenie[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 1, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 93.
  2. Andrzej Markowski, Radosław Pawelec, Kieszonkowy słownik wyrazów obcych, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 9788374763387, s. 5.