ablegat
ablegat (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ablegat ablegaci dopełniacz ablegata ablegatów celownik ablegatowi ablegatom biernik ablegata ablegatów narzędnik ablegatem ablegatami miejscownik ablegacie ablegatach wołacz ablegacie ablegaci depr. M. i W. lm: (te) ablegaty
- przykłady:
- (1.1) Wychowany w Kolegium szlacheckim, Pio Boccanera raz tylko wyjechał z Rzymu, wysłany do Paryża, jako ablegat doręczyć mający kapelusz kardynalski świeżo mianowanemu dygnitarzowi Kościoła[3].
- (1.2) Stanął tedy na tym trakcie, ktorędy Mazepa przejeżdżał; aż bieży z kartą ten, co zawsze zwykł bywać ablegatem i sam o tym panu powiedział[4]. (sic!)
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „ablegat” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 2.
- ↑ 2,0 2,1 2,2
Hasło „ablegat” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Emil Zola, Rzym, Wydawnictwo Przeglądu Tygodniowego, Warszawa 1897, tłum. anonimowe.
- ↑ Jan Chryzostom Pasek, Pamiętniki, Rok pański 1662, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1929, red. Jan Czubek.
