aankondigen

aankondigen (język niderlandzki)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

czasownik słaby, rozdzielnie złożony, przechodni

(1.1) ogłosić

(1.2) zapowiadać

odmiana:

(1.1-2) aankondigen (kondigt aan), kondigde aan, heeft aangekondigd

 

deelwoord
onvoltooid	aankondigend
voltooid	aangekondigd
indicatief
persoon	onvoltooid	voltooid
	tegenwoordige tijd
ik	kondig aan	heb aangekondigd
jij (je)	kondigt aan	hebt aangekondigd
u	kondigt aan	hebt aangekondigd
gij (ge)	kondigt aan	hebt aangekondigd
hij zij (ze) het	kondigt aan	heeft aangekondigd
wij (we)	kondigen aan	hebben aangekondigd
jullie
zij (ze)
	verleden tijd
ik	kondigde aan	had aangekondigd
jij (je)
u
gij (ge)		hadt aangekondigd
hij zij (ze) het		had aangekondigd
wij (we)	kondigden aan	hadden aangekondigd
jullie
zij (ze)
	tegenwoordige toekomende tijd
ik	zal aankondigen	zal aangekondigd hebben
jij (je)	zal aankondigen zult aankondigen	zal aangekondigd hebben zult aangekondigd hebben
u	zal aankondigen zult aankondigen	zal aangekondigd hebben zult aangekondigd hebben
gij (ge)	zult aankondigen	zult aangekondigd hebben
hij zij (ze) het	zal aankondigen	zal aangekondigd hebben
wij (we)	zullen aankondigen	zullen aangekondigd hebben
jullie
zij (ze)
	verleden toekomende tijd
ik	zou aankondigen	zou aangekondigd hebben
jij (je)	zou aankondigen zult aankondigen	zou aangekondigd hebben
u	zou aankondigen zoudt aankondigen	zou aangekondigd hebben zoudt aangekondigd hebben
gij (ge)	zoudt aankondigen	zoudt aangekondigd hebben
hij zij (ze) het	zou aankondigen	zou aangekondigd hebben
wij (we)	zouden aankondigen	zouden aangekondigd hebben
jullie
zij (ze)
conjunctief
taal	tegenwoordige tijd	verleden tijd
enkelvoud	kondige aan	kondigde aan
meervoud	kondigen aan	kondigden aan
imperatief
jij (je)	kondig aan
jullie	kondig aan

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. aankondiging ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: